Ποίηση

Ο ξένος, Θεσσαλονίκη 1986

Θέατρο

Η έξοδος μετά τις 6 μ.μ. απαγορεύεται, Θεσσαλονίκη 1984
Το ασανσέρ, Θεσσαλονίκη 1986

Πεζογραφία

Η νύχτα των εμβρύων, Αθήνα 1989
Το παλιό κτίριο (Διηγήματα), Νεφέλη 1991
Φωτο - Veritas (Διηγήματα), Μεταίχμιο 2004

Μετάφραση

Λιουμπομίρ Λεβτσέβ, Στιχοράματα, Μανδραγόρας 2004

Τα πιο ώριμα γραπτά του, ο βραβευμένος "Κιθαρίστας σε ταβέρνα" το 1996 και "Οι περιπέτειες του Μπρέγκα" το 2001 συγκίνησαν τόσο το αναγνωστικό κοινό όσο και τους κριτικούς.

Πετρομπέη Μαυρομιχάλη 4-6,
691 00 Κομοτηνή

Η βρύση αυτή υπάρχει και σήμερα. Λίγο πιο πάνω απ' την πλατεία της Μαρώνειας. Εκείνο το βράδυ - την άνοιξη το 1940, ο Παππούς βγήκε λιγάκι ζαλισμένος από το καφενείο. Προχώρησε και είδε δίπλα στην πέτρινη γούρνα τρεις κοπέλες να λούζονται. Ήταν όλες με ξέπλεκα μαλλιά, στολισμένα με λουλούδια. Μετά φόρεσαν διαφανή φουστάνια κι από κάτω έλαμπαν τα ολόασπρα κορμιά τους. Οι κοπέλες πλησίασαν τον Παππού, που τότε βέβαια ήταν νέος κι άρχισαν να χορεύουν πλάι του. "Θα είναι απ' το πιοτό!" σκέφτηκε ο Παππούς και αποφάσισε να τις αποφύγει, μα οι νεράιδες, γιατί οι κοπέλες με τα ξέπλεκα μαλλιά ήταν νεράιδες, δεν τον άφηναν. "Μείνε κοντά μας, Αριστείδη! του έλεγαν ναζιάρικα. Μη φύγεις!" και πιασμένες από τα χέρια τον εμπόδιζαν να περάσει.
Έτσι χόρευαν γύρω του κι ο Παππούς προχωρούσε πλάι στο ρυάκι. Είναι γνωστό πως τα πλάσματα αυτά λατρεύουν το νερό. Όταν πλησίασε όμως, το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, φώναξαν λυπημένες κι εξαφανίστηκαν. Το ίδιο βράδυ ο Παππούς έπεσε στο κρεβάτι με ρίγος. Έτρεμε ολόκληρος. Ανέβασε πυρετό και παραμιλούσε συνεχώς. Το πρωί έκανε αιμόπτυση.
Τον φθινόπωρο, όταν πια κάπως είχε συνέρθει, άρχισε ο πόλεμος. Ακολούθησε η Κατοχή, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος. Ο Παππούς ποτέ δεν ξαναγύρισε στο χωριό του. Τον θυμάμαι λίγο πριν πεθάνει στην προσφυγιά. Έμενε σε μια παράγκα δίπλα στα καπνομάγαζα της Φιλιππούπολης. Έξω ο αέρας μύριζε μεθυστικά από τα φύλλα του καπνού που στεγνώνανε αργά στις αποθήκες. Στο δωματιάκι του - οι αναθυμιάσεις της αρρώστιας - μια ξινή και ζεστή υγρασία. Στον τοίχο όμως είχε γκόμπλεν - σπανιόλες χορεύτριες με ντέφια και ξέπλεκα μαλλιά... "Τις βλέπεις, είπε ο Παππούς. Μου έλεγαν να μην φύγω. Εγώ όμως έφυγα!"

Διακρίθηκε με το 2ο Βραβείο στον Πανβουλγαρικό διαγωνισμό διηγήματος (1980).

Μερικά χρόνια αργότερα απέσπασε το 2ο βραβείο στο διαγωνισμό μυθιστορήματος του εκδοτικού οίκου "Χ. Γ. Δάνωφ" της Φιλιππούπολης για τον "Κιθαρίστα", το οποίο παρουσίασε με τον τίτλο "Κι αυτός είμαι εγώ".