ΠΑΠΠΑ ΕΛΛΗ


ΠΑΠΠΑ ΕΛΛΗ
 More about author: 
First name:  ΕΛΛΗ
Last name:  ΠΑΠΠΑ
Projects: 

Το Ημερολόγιο ενός φυλακισμένου Μυθιστόρημα. "Πολιτικές και λογοτεχνικές Εκδόσεις", Βουκουρέστι 1961 (Εξαντλημένο}
Δουλειά της Φυλακής, Διηγήματα, Ποιήματα. "Διάλογος" 1979 (Εξαντλημένο}
Ο Πλάτωνας στην εποχή μας, Μελέτη. "Κέδρος" 1981.Δεύτερη έκδοση "Εκδόσεις τους Εικοστού Πρώτου" 1997.
Οι αρχαίοι έλληνες συγγραφείς στο "Κεφάλαιο" του Μαρξ. Μελέτη. "Σύγχρονη Εποχή" 1983, Δεύτερη έκδοση 1984. (Εξαντλημένο)
Σωθήτω η Δημοτική. Μικρή μελέτη. Εκδόσεις "Οδηγητής" 1984.
Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας - Η έννοια της ελευθερίας στον Προσωκρατικό Υλισμό. Μελέτη. "Εκδόσεις Φιλιππότη" 1985.
Σελίδες από τον τύπο της Αντίστασης. Μαρτυρία "Εκδόσεις Φιλιππότη", 1985.
Νίκος Κιτσίκης-ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός. Αφιέρωμα, "Εκδόσεις Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος" 1986.
Μύθος και ιδεολογία στη Ρωσική Επανάσταση-Οδοιπορικό από το ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στο λαϊκισμό του Στάλιν. Μελέτη. "Εκδόσεις Εστίας" 1990.
Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός Μαυσωλείου. Μελέτη 1991. (Εκτός εμπορίου)
Κομμούνα του 1871: επανάσταση του 21ου αιώνα; Μελέτη. "Εκδόσεις Δελφίνι" 1992.
(΄Ελλη Χιούμαν) Βίος και έργα της Γάτας της σοφής. Αυθεντική Βιογραφία μιας έγκλειστης μαύρης και σοφής γάτας. "Εκδόσεις Οδυσσέας" 1994. Τρεις εκδόσεις (εξαντλημένο)
Μακιαβέλλι ή Μαρξ; Μελέτη. Εκδόσεις "ΑΓΡΑ" 2005.
Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου, Μελέτη. Εκδόσεις "Κέδρος" 2005.

 

Μεταφράσεις

 

Κωνσταντίνος Α.Τρυπάνης, Τα ομηρικά έπη, Ιδιωτική Έκδοση 1975


Date of birth:  1920-2009
Abstract title:  Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας
Abstract text: 

Ο αισιόδοξος κόσμος του Ε΄ αιώνα θα καταρρεύσει όταν θα εκδηλωθεί η κρίση του αρχαίου κόσμου, όταν οι λεγεώνες του Φιλίππου θαρθούνε να δώσουνε με τα όπλα τους τη λύση, όταν ο στρατός του Αλέξανδρου θα ανοίξει την εποχή των αυτοκρατοριών. Τότε θα έρθει και πάλι η Ατομική Φιλοσοφία, με τη διδασκαλία του Επίκουρου, να χαράξει τα νέα όρια της ελευθερίας. Η χάραξή τους περνούσε μέσα από την κριτική της Ατομικής Φιλοσοφίας του Ε΄ αιώνα. Η Επικούρεια αντίληψη θα θεωρούσε δεσμευτικό της ελευθερίας τον αυστηρά αιτιοκρατούμενο -νομοκρατούμενο- κόσμο του Δημόκριτου και θα εισαγάγει το νέο όρο της "παρέγκλισης": Το άτομο -σωματίδιο της ύλης δεν συναντά πλέον τα άλλα άτομα μέσα από την πτώση του προς ένα κοινό πόλο έλξης, αλλά παρεκκλίνοντας από αυτή τη γραμμή της πτώσης.
Η καινούργια αυτή κοσμική εικόνα έρχεται να καθρεφτίσει τη νέα κοινωνική πραγματικότητα., Καθώς η πόλη-κράτος διαλύεται, το άτομο-πολίτης χάνει την παλιά του λειτουργικότητα. Για να διασωθεί το άτομο και να διασώσει κάποιες από τις αξίες που είχε κατακτήσει ο άνθρωπος, πρέπει να παρεκκλίνει από την πολιτική ζωή. Ο Κήπος του Επίκουρου θα προσφέρει στην ελευθερία το νέο της καταφύγιο και στο άτομο μια νέα κοινότητα τώρα που η παλιά πολιτική κοινότητα χάνεται. Το λάθε βιώσας είναι το αίτημα των καιρών.
Πόσο πιστά καθρέφτιζε τη νέα κοινωνική πραγματικότητα η επικούρεια φιλοσοφία θα το δείξει η μεγάλη της εμβέλεια, το γεγονός ότι από τον Κήπο της Αθήνας ξεπήδησε ένα μαζικό κίνημα στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γι αυτό και δεν είναι παράδοξο που ένας άγνωστος φιλόσοφος από μια λησμονημένη πόλη της Μικρασίας, την Οινοάνδα, θα εκφράσει μαχητικά το πνεύμα της επικούρειας διδασκαλίας και την αναπόφευκτη πλέον διαφορά της από τη διδασκαλία του Δημόκριτου. Την ύπαρξη αυτού του άγνωστου φιλόσοφου του Β΄ μ.Χ αιώνα, του Διογένη του Οινοανδέα , έφερε στο φως μια επιγραφή στους τοίχους δημόσιου κτιρίου αυτής της πόλης, επιγραφή που ανακαλύφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Γράφει η επιγραφή:
"Αν πιστέψουμε τα όσα είπε ο Δημόκριτος, που διδάσκει πως δεν υπάρχει ελεύθερη κίνηση των ατόμων κι ότι η σύγκρουσή τους γίνεται σύμφωνα με αυστηρή αναγκαιότητα στην κίνησή τους, εμείς θα του πούμε: Δεν γνωρίζεις λοιπόν ότι υπάρχει και ελεύθερη κίνηση των ατόμων, που δεν την βρήκε ο Δημόκριτος, την έφερε όμως στο φως ο Επίκουρος, η παρεγκλιτική, που είναι πραγματική όπως αποδείχνουν τα φαινόμενα" λέει η επιγραφή που λάξεψε στην πέτρα ο Οινοανδέας.
Λίγους αιώνες προτού ο μέγας Παν πεθάνει, η χαραγμένη στην πέτρα επιγραφή της Οινοάνδας έρχεται από τα παράλια της Μικρασίας να μας βεβαιώσει πόσο στενά δεμένη με την έννοια της ελευθερίας ήταν η Ατομική Φιλοσοφία σε όλη τη διαδρομή της , από το Δημόκριτο ως τον Επίκουρο και ως τη δύση του ελληνικού και του ρωμαϊκού κόσμου. Αν διασώθηκε η έννοια της ελευθερίας ως τους τελευταίους ρωμαϊκούς αιώνες, οφείλεται στην Ατομική Φιλοσοφία που. Με τη διδασκαλία του Επίκουρου, έγινε ένα μαζικό κίνημα που αντιδρούσε μαχητικά στις σκοταδιστικές , δαιμονολατρικές δοξασίες που πλήθαιναν και θόλωναν τις συνειδήσεις σαν την αρρώστια που χτυπάει τα πρόβατα, 'άλλος εξ άλλου λαμβάνει την νόσον ως τα πρόβατα' θα μας πει και πάλι ο Οινοανδέας. Η επικούρεια διδασκαλία ήταν αυτή που διέσωσε ότι είχε κατακτήσει η ελεύθερη σκέψη του πολίτη της δημοκρατίας: Την επιστημονική γνώση , που διώχνει τις υπερφυσικές δυνάμεις από τον κόσμο και το φόβο από τις ψυχές των ανθρώπων, και με την προσθήκη της παρέγκλισης συντηρεί την έννοια της ελευθερίας και τη βεβαιότητα πως το άτομο-πολίτης -ή σωματίδιο- έχει πάντα τη δυνατότητα να σταθεί στο σύμπαν και στο κοινωνικό γίγνεσθαι μέσα στα πλατιά περιθώρια της "παρέγκλισης" που του παρέχει η αιτιοκρατούμενη αναγκαιότητα, πως ο άνθρωπος μπορεί, και μέσα στις δυσμενέστερες συνθήκες, να γίνεται πρόμαχος της ζωής πολεμώντας τις δυνάμεις του θανάτου με όπλο του τη λυτρωτική δύναμη της γνώσης, δηλαδή της αλήθειας. Κι αυτό είναι που συνδέει την επικούρεια φιλοσοφία με την ιωνική γραμμή της σκέψης και με το Δημόκριτο, κρατώντας στέρεο το νήμα του αρχαίου υλισμού.


(Από το Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας, η έννοια της Ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό. Εκδ. Φιλιππότη, 1985. Τα νέα όρια της ελευθερίας, σελ. 58-59)