Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(1987) Στα χρόνια της χούντας, Παρασκήνιο

(1981) Οι άνθρωποι, οι θεοί και ο Όλυμπος, Κέδρος

(1978) Ακροναυπλία, Δωρικός

[…] Μουχριάσματα, είχε δυναμώσει το ξεροβόρι και λίγαν’ η βροχή . Κείνη την ώρα φώναξε ένας παρατηρητής ότι είχε δει δυο Εγγλέζους στρατιώτες, νότια του χωριού, να φεύγουν. Έτρεξα με δύο αντάρτες και τους αρχίσαμε στο τουφεκίδι. Δε θα γλύτωναν – το’ χω ξαναπεί, πως ήμουν άριστος σκοπευτής – αν ένας από τους αντάρτες δεν έσπρωχνε το ντουφέκι που τους βαρούσα κατά κάτω: «‘Αφησέ τους μου λέει, να πάνε στο καλό …. Είναι σύμμαχοι μας». Είχε στα χείλη ένα πικρό ειρωνικό μα πολύ ανθρώπινο χαμόγελo… Ήταν η δεύτερη φορά που πάθαινα μια τέτοια ωραία προσβολή από ένα «απλό» άνθρωπο, ή να το πω αλλιώς απ’ έναν πραγματικό άνθρωπο, που φέρνοντας το χέρι του κοντά στο πρόσωπό μου, σαν να ήθελε να μου δείξει τη βέρα που φορούσε σε ένα από τα δυνατά νευρώδικα δάχτυλα του: «Ποιος ξέρει, λέει, μπορεί, εξόν τη μάνα, να τους περιμένουν και δυό κοπέλες …. Ύστερα έχουν γυρίσει πλάτη….»
Σε μένα, πρέπει να το πω δε συνέβαινε ‘κείνη τη στιγμή, ότι στην ψυχή του συναγωνιστή μου αντάρτη. Λέω, πως τα στρατόπεδα, η πείνα, τα ψυχικά και τα σωματικά βασανιστήρια, οι χλευασμοί είχανε σκληρύνει την ψυχή, την είχανε γεμίσει από φαρμάκια. Αν σκότωνα τους εχθρούς, το πολύ που θα ‘κανα , θα μηνούσα στο χωριό να πάνε να τους παραχώσουν και τίποτις παραπάνω. Τη νύχτα θα κοιμόμουνα το ίδιο καλά δίχως κανένα εφιάλτη.
Λέω όμως πως αν κάποιο καιρό, επικρατήσουν τα ιδανικά που αιώνια ο άνθρωπος περιμένει που εμείς οι κομμουνιστές με σύστημα, με οργάνωση και αυταπάρνηση δουλεύουμε να ευκολύνουμε τον ερχομό τους: της ισότητας δηλαδή, της ειρήνης και της αδελφοσύνης ανάμεσα στους ανθρώπους, εκτότες, πρέπει να πάρουν τα πιο εξελιγμένα όντα του πλανήτη μας άλλο όνομα και να πάψουν να λέγονται Άνθρωποι. Μα ας αφήσουμε για τώρα, το τι θα κάμουν οι άνθρωποι με τα’ όνομα τους κι ας ξαναγυρίσουμε, κατά πως το απαιτεί η εξιστόρηση, στα ντουφέκια και στην επιδεξιοσύνη για το σκότωμα. […]

Απόσπασμα από το Χρονικό από την Αντίσταση, Εκδόσεις Κ. Καπόπουλος 1976, σελ. 351

Στα 1976 του απονέμεται από το Υπουργείο Πολιτισμού τιμητική σύνταξη για το μέχρι τότε λογοτεχνικό έργο του.