Ποίηση

Ποιήματα, Κύπρος, 1966
"Εν Παρενθέσει...", Εκδόσεις Αρμίδα, Κύπρος 1997

Πεζογραφία

Στην Κύπρο την αέρινη (διηγήματα), Φέξης 1964
Κύπρια έπη (διηγήματα), Κύπρος 1968
Κρόνακα, τόμοι Α´ και Β´ , (διηγήματα), Κύπρος 1970, 1972
Απογραφή (μυθιστόρημα), Κύπρος 1973, Β΄έκδοση "Λήδρα", Αθήνα 1993
Η αθέατη όψη (διηγήματα), Κύπρος 1979
Νικολάου Κέη, δημοσιογράφου: Τρεις παραβολές (νουβέλες και διηγήματα), Κύπρος 1988
Η αβάσταχτη φιλοπατρία του Π. Φ. Κ. (μυθιστόρημα), Κινύραςμ Κύπρος, Β΄εκδ. Καστανιώτης 1990
Ανάπλους (επιλογή 20 διηγημάτων), Κύπρος 1992

Το τόλμημα της μνήμης, 2011

Θέατρο

Ο άνθρωπος από τη Σαλίνα, Κύπρος 1962
Συ που σκοτώθηκες για το φως, Κύπρος 1963
Πυγμαλίων και Γαλάτεια, Κύπρος 1963
Γκρέγκορυ, Κύπρος 1973
Τρία θεατρικά (Το Μπάνιο, Εγγαστρίμυθοι, Γκρέγκορυ) Κύπρος 1980
Ονήσιλος, Κύπρος 1981
Θεατρικά Μονόπρακτα (Η Βαλίτσα, Ντράϊ Μαρτίνι, Τα ξαδέλφια), Κύπρος 1984
Πέτρος ο Α΄, Κύπρος 1992
Φωτεινός, Έμμετρη θεατρική σύνθεση, Εκδ. Αρμίδα, Κύπρος 2000


Ανθολογίες

Ανθολογία Κυπριακού διηγήματος (μαζί με τον Α.Χριστοφίδη), Εκδ. Ι.Μ., Κύπρος 1969
Ανθολογία του Αγώνα (ποιήματα, πεζά, θεατρικά), Κύπρος 1972
Face of an island, Κύπριοι διηγηματογράφοι, σε αγγλική μετάφραση, Αρμίδα, Κύπρος 1997

Μεταφράσεις έργων του σε άλλες γλώσσες

Poemes, μτφρ. Γκαστόν Ανρί Ωφρέρ, εκδ. Subervie Rodez, Γαλλία 1968
Petros Ι. Oder die Ballade der Arodafnussa, μτφρ. G. Rohr, Εκδ. Romiosini, Κολωνία, 1987
Panos Ioannides - A Litterary Portrait by G. Ioannides, μτφρ. Ρέα Φραγκοφίνου, Cyprus PEN editions, 1995, ISBN 9963-554-26-1
Trois Paraboles de Nikolaos Keis, journaliste, Ed. Bilingue Avec Francais, Ed. Trimestrielle, Institute d' Etudes Neo-Helleniques, Univercite de Nancy ii France, 1996, ISBN 1250-5544
Διηγήματά του σε αγγλική μετάφραση δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Short Story International (τεύχη 60, 62 και 98)
Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν επίσης σε ανθολογίες στην αγγλική, γαλλική, γερμανική, ουγγρική, κινεζική και τουρκική γλώσσα

ΤΗ ΜΕΡΑ Η ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΕΙΝΑΙ XΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΓΥΑΛΙ ΚΑΙ ΧΑΛΥΒΑ. Τη νύχτα με φωσφορίζοντα τούβλα.
Tην πρωτοείδα απ' τον αέρα. Σύναξη γιγάντιων δολιχοκέφαλων πολεμιστών. Τα ποδάρια τους βουλιαγμένα στους υδρατμούς? τα στιλπνά, κεφάλια τους, με τις πυκνές, πολύσχημες κεραίες, αστραποβολάνε οργισμένα.
Από τη θάλασσα το θέαμα είναι αλλιώτικο? ποταμόπλοιο με φρεσκοβαμένα φουγάρα που ξεφυσάνε και φτύνουν στα σύννεφα. Δάση άρμπουρα και φινιστρίνια.
Πάλι, αν στο προσκύνημά σου έρθεις από τη στεριά θα σου τύχουνε πράγματα παράξενα. Την πλησιάζεις μα σου κρύβεται. Νιώθεις την παρουσία της, η ανάσα της σ' αγγίζει πότε-πότε, μ' αδυνατείς να τη διακρίνεις στο βάθος. Ούτε αυτήν, ούτε μια μαρτυρία της ύπαρξής της. Είναι ο αντικατοπτρισμός των πόθων σου, μετατίθεται με την ταχύτητα που την κυνηγάς, μετασχηματίζεται. Ξαφνικά ξεπετάγεται μπροστά σου ένα γεφύρι, μια λυγερή κλωστούλα μπετόν πάνω στη θάλασσα ή το ποτάμι. Το δρασκελάς, χωρίς καλά καλά να ξεδιαλύνεις τις σιλουέτες των γιγάντων στο βάθος. Χώνεσαι σ' ένα τουνέλι. Τ' αμάξι γλυστράει κάτω απ' την επιφάνεια της θάλασσας, σε μια υποβρύχια λεωφόρο. Αμέτρητες σειρές αμάξια σε κάθε πλευρά, πίσω, μπροστά. Φώτα και χρώματα γαβριούν. Οι ηλεκτρικοί δείχτες αναβοσβήνουν όλο και πυκνότεροι. Το βουητό δυναμώνει. Πήζει ο αέρας. Η πίεση ανεβαίνει. Σου κόβεται η ανάσα. Μικρό, ταπεινό αιμοσφαίριο, έφτασες στη στεφανιαία αρτηρία. Όπου να 'ναι εισβάλλεις στην καρδιά. Σύντομα θα ξαναρουφήξεις οξυγόνο. Αναδύεσαι. Σκοτάδι. Και κάψα. Ο κόσμος τυλιγμένος σε νέφος. Κύματα πεζών σκάνε απάνω σου? σε πιτσιλίζουνε με τις τεμαχισμένες φωνές τους, με τον αφρό του λόγου τους. Υποθέτεις πως μπορεί και να 'φτασες στον φλοιό. Το μυστήριο δεν αργεί να λυθεί. Οι κολοσσοί που είναι παραταγμένοι κατά μήκος του δρόμου δεν επιτρέπουνε στο μάτι να ιδεί παρά φετίτσες ουρανό. Προχωρείς με την ελπίδα να χαρείς λίγο γαλάζιο. Μάταιος κόπος! Το γαλάζιο είναι το ανέξοδο στολίδι των υπανάπτυκτων πόλεων, Αθήνας, Λευκωσίας κ.λ.π. Οι δρόμοι ασφυκτιούν. Τα περιστρεφόμενα λαρύγγια των γιγάντων ξερνούν και καταπίνουν ανθρώπους. Τα κυκλώπεια μάτια της τροχαίας κρατάνε τον σπασμωδικό, ακανόνιστο σφυγμό της ροής. Περπατάς. Στοπ. Ξεκινάς. Στοπ. Και πάλι... Κι έχεις, συνέχεια, την εντύπωση πως κάτι παράδοξο έχει συμβεί στα ποδάρια σου και στα ποδάρια των δεκάκις μυρίων παντελονιών που διασταυρώνονται με τα δικά σου. Να σταματήσεις; Ούτε λόγος! Κανείς δεν μπόρεσε. Και πας. Προς τι, προς τα πού; Καθείς τους έχει ένα προορισμό. Και προορισμός δεν υπάρχει. Προσπαθείς απεγνωσμένα ν' ακούσεις την ανθρώπινη λαλιά, να ξεδιαλύνεις ιδέες, νοήματα, κάποιες λέξεις έστω. Το άθροισμα των φωνών σκοτώνει τη σημασία της φωνής, γυμνώνει απ' τα νοήματα τις λέξεις. Η μορφή απορροφάται απ' το άμορφο σύνολο των χιλιάδων μορφών. Προσπαθείς να θέσεις σε λειτουργία το μηχανισμό του νου, να βάλεις σε τάξη εντυπώσεις κι αντιδράσεις. Το είπαμε ξανά: κόπος μάταιος. Έχεις χάσει κιόλας τη δύναμη να διανοείσαι. Ναι, τόσο εύκολα, σε λίγα μόνο λεπτά. Ήσουνα μια σταγόνα κι έπεσες στη θάλασσα. Όσο πιο έντονο κι αν είναι το χρώμα που φωσφορίζει κάθε φορά που λες "εγώ", όσο αψιά κι αν είναι η γεύση σου, όσων αιώνων κι αν είναι η ηλικία της αυτογνωσίας σου, δεν μπορεί παρά να σε αλέσει η μυλόπετρα...

Τέσσερα Κρατικά Βραβεία Πεζογραφίας (1968, 1973, 1979 και 1989) από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου.
Α΄Βραβείο 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεατρικού Έργου στη Σόφια Βουλγαρίας (1976). Α΄Βραβείο της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου (1981).
Α΄Βραβείο του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (1984).
Βραβείο Πολιτιστικής Προσφοράς στα Κυπριακά Γράμματα, Τεύκρου Ανθία και Θεοδόση Πιερίδη (1992).